Dolan ır Dolan

Şiirle işlenmiş mabetlerin

Mihrabıdır yalnızlık

Kaybolmayayım diye tutunduğum

İpin ucundan başlar uzak

Dibe çöken ne varsa

Çalkalayan bizi de

Dibe çöken ne varsa

Adını bilmediğimiz oyuncak

İçli bir tenhalığa çağırır

 

Nelerse tortusu

Dünyadan vareste mezarlıkların

Akustik sükunetlerin

Umacı kuytuların

Eğilip bakacaklar yüzümüze

Gün eğilip bakacak

Sahi

Bu eller ‘bende’ mi kalacak

Ödüllü kısa bir film gibi bu isimler

Gibi yaşamak

Gibi dokunduğum kuklalardan sonra

 

 

Tarihi bir kapıdan girer ‘gibi’

Eğilerek ve saygıyla

Alnımıza payanda ettiğimiz secdeler

Uladık uladık da duaları göğe

Bulamadık ,nerde

Elimiz değdi

                   Kor…

 

O gece: tedirginlik

O gece,yüksek sorulardan sarktı diye

Zarfları,mektupları

Kesilirken bir çocuk

 -Göğekesilirken-

Dolanır avuçlarımda akış,

                                       kan,

                                       yüzüm…

Yetiş

 O, Geceye Tecrit Yüzüyle Dolan

 

Ir doluyor uzaklığıma

Şimdi nerden bir yol bulsam yalnızlığa.

Arazbar biraz…

İnce,mutlu-serin

Kutsal eğriliği bir annenin.

 

 

İnsanın

Ezberlenilmez zikridir bu,

                                  Hüzün:

Baran biraz…

                    

Aysel BAL
Edebiyat Öğretmeni      

Dolan ır Dolan