Takvimler sonbaharı gösteriyordu ben seni sevdiğimde ve sen yoktun; nice baharlar geçti üstünden yine yoksun yine yoksun…
“Bedenen varlığının ifadesi neydi ki!
Sen yanımdayken de yoktun
Yokluğunla baş başa varlığını bekledim ta ilk günden beri
Yoksun sen, yine yoksun.”
Oysaki ben,
Seninle yürüdüm bomboş sokaklarda
Seninle yudumladım bir bardak acı çayımı
Sen sevdiğin için sevdim çiçek büyütmeyi
Ve sen bildiğin için bildim tavla oynamayı.
Oysaki ben,
Mah-ı cemaline hasret kalmayayım diye virgüller koydum
Seninle olan rüyalarıma.
Bağlamam senin için çaldı.
Yüreğim seni söyledi.
Parmaklarım dokundu tellere lakin senin hatırına
Nice besteler geçti hep sana, hep sana.
İlham oldun yazdım; coşku oldun söyledim;
Sebep oldun ağladım
Sevdim ağladım, sevindim ağladım; yandım ağladım; yıkıldım ağladım.
Kim olduğunu bilmesem de yüce bir aşkla,
Mübarek bir sevgiyle Mecnun gibi, Leyla gibi sevdim seni.
Ne kadar zor olsa da bir sevgiyi tekil yaşamak,
Ne kadar zor olsa da senden uzaklarda olmak yine de sevdim seni.
Ama bilseydim seni götüren yolların dönüşü de var mı?
Ya da bilseydim gidişler hep benden oldu dönüşler de bana mı?
Sen dönenlerden mi olacaksın yoksa
Beklemeler boşa mı bilseydim…
Leyla Ceylan YÜRÜYEN
Bir Aşkı Tekil Yaşamak
0 yorum:
Yorum Gönder