Ayrılıkta ölümdür bir yerde, kimine ölümden de beterdir aslında. Anneden, babadan, sevgiliden veya çok sevilen her hangi birinden ayrılmak ölüm gelir insana. Kimine kurtuluştur ölüm. Yaşadığı eziyetten ve insanlardan kurtuluştur. Eziyet gelir çünkü yaşamak ona. Acı verir, aldığı her nefes onun aleyhinedir. Ölüm kaçıştır, geride ne bıraktığını, kimi bıraktığını düşünmeden usul usul ve bir anda kaçıştır. Bencilliktir ölüm, arkada bıraktığına nasıl bir acı yaşatacağını düşünmeden, sadece kurtulmak için kendi ızdıraplarından, geride kalanları değilde kendini, kendini sadece kendini düşünerek gidiştir. İşte bu bencilliktir.
Yaradana kavuşmadır ölüm, ona duyulan özlemdir. Kimilerini de yaradan erken alır yanına. Sevdiği için kulunu…
Gidene bir şey ifade etmez ölüm, fakat kalana…
Kalan acı içindedir. Düne kadar yanında olan kişiyi bugün yanında değilde kara toprağın altında oluşunun şaşkınlığı içindedir. Kafasındaki soru işaretleriyle kalır yalnız başına. Çünkü inanmaz yaşadıklarına, hala gidişini kabullenememiştir sevdiğinin. Nefret eder yaşamaktan., isyan eder onu elinden alan herşeye. Çevresindekilere kusar nefretini. Bazı şeyleri geri almak ister, zamanı…
Ama zamanla alışır bu duruma, zamanla diner acısı. Çünkü her şey unutulur. Ölüm bile unutulur…
Elif TAN
Ölüm...
0 yorum:
Yorum Gönder